Θα ήθελα να επισημάνω τη διαφορά ανάμεσα στον μουσικό που βλέπει τη μουσική ως όχημα της δικής του ανάδειξης και του μουσικού που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως υπηρέτη της μουσικής. Στην εποχή μας δυστυχώς η μουσική συχνά δεν είναι παρά μόνο ένα μέσον για να αναδειχθούν κάποιοι άνθρωποι, πεινασμένοι για προβολή, σε αυτό που λέμε «σταρς», «αστέρες».
Αυτή η διαδικασία δεν ξέρω ποιες ανάγκες μπορεί να καλύπτει και για ποιους ανθρώπους, πάντως δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματική τέχνη της μουσικής. Η μουσική είναι κάτι το πάρα πολύ μεγάλο και πάρα πολύ βαθύ και δεν χωράει τέτοιες φαιδρές προσεγγίσεις. Όποιος έστω υποψιάζεται τις πραγματικές διαστάσεις και το πραγματικό βάθος της μουσικής, είναι υπερευχαριστημένος με το ρόλο του ταπεινού υπηρέτη αυτής. Εάν κοιτάξουμε σε αρχαίους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο θα δούμε ότι η μουσική ήταν κάτι το ιερό για αυτούς και η δημόσια εκτέλεσή της απαιτούσε μεγάλη αίσθηση ευθύνης από τον μουσικό. Δεν είναι παίξε - γέλασε να είσαι μουσικός, ο μουσικός δεν είναι αυτό που θέλει να μας πει ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός, ένας διασκεδαστής απλώς. Ο πραγματικός του ρόλος είναι του ψυχαγωγού με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Ακόμα και αυτή η λέξη ψυχαγωγία έχει χάσει εντελώς το νόημά της σήμερα. Λέγοντας «αίθουσα ψυχαγωγίας», εννοούμε τα μπιλιάρδα και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Εάν αυτά είναι ψυχαγωγία, τότε αλλοίμονό μας. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να ξαναανακαλύψουμε κάποια πράγματα που οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν χάσει. Ένα από αυτά είναι η μουσική. Δυστυχώς, ο μέσος σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει ιδέα τι στην πραγματικότητα είναι η μουσική και πόσο ωφέλιμη θα μπορούσε να ήταν για αυτόν. Η πλειοψηφία των ίδιων των μουσικών δεν έχει ιδέα! Πάντως το σίγουρο είναι ότι μουσική δεν είναι όλο αυτό το ανοσιούργημα που προωθεί η σύγχρονη εμπορική βιομηχανία της διασκέδασης.
Από συνέντευξη του Ross Daly.
Πόσο σοφός άνθρωπος...με απλά λόγια παρουσιάζει της μουσικής τα ανείπωτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου