Πραγματικά πάντα είχα μια καταραμένη απορία αν τα παιδιά μας τα τελευταία χρόνια βγαίνουν πιο έξυπνα στην κοινωνία ή πιο τούβλα...Προσωπικά πάντοτε θεωρούσα ότι χάρις στην πληροφορία τα ΜΜΕ το internet κλπ, τα παιδιά βγαίνουν πιο έξυπνα. Είναι αν θέλετε ένα θέμα εξέλιξης (με την έννοια τη βιολογική). Από την άλλη όμως, όντας γόνος εκπαιδευτικών και ακόμα περισσότερο, όντας γόνος σογιού ολόκληρου εκπαιδευτικών, αρχίζω να αμφιβάλλω με αυτά πο ακούω τελευταία. Και εξηγούμε με την παρακάτω ιστοριούλα από πραγματικά περιστατικά...Για μερικούς-μερικούς που λένε ότι η δουλειά του δασκάλου είναι εύκολη. Έστω λοιπόν ότι είμαι καθηγητής αγγλικών ΠΕ, στο δημοτικό σχολείο της Κωλοπετεινίτσας...
7.15 πρωί...(Ντριιιιιν...)
-Καταραμένο ξυπνητήρι πάψε! Ανάθεμα τον παπάρα που σε ανακάλυψε! (Ακολουθεί κίνηση επαναπρογραμματισμού του ξυπνητηριού ένα τέταρτο αργότερα...)
7.30 πρωί...(Ντριιιν...και ξανά)
-Οκ δεν υπάρχει πλέον επιστροφή, σηκώνομαι. (Πλύσιμο, ντύσιμο, δύο γουλιές καφές, δύο σχόλια από τον Οικονομέα και τον Καμπουράκη και δρόμο για το σχολείο...)
8.05 χτυπάει το κουδούνι
Οι ορδές των βαρβάρων καταφτάνουν από κάθε μεριά του σχολείου στο σημείο της προσευχής ποδοβολόντας και καλπάζοντας ενίοτε σπρώχνοντας για να φτάσουν να μπουν πρώτοι στη σειρά, λες και θα μάθουν περισσότερα γράμματα τρομάρα τους.
8.10 Στοιχηθείτε, ατενώς, ανάπαυσ', προσ'χή και λοιπές αηδίες από τον συμπαθητικό πλην συντηρητικό διευθυντή μας...Φωνάζουνε τον πρώτο κακομοίρη που βρίσκουνε για να κάνει την προσευχή την πρωϊνή ενώ σκέφτομαι πως ο τύπος που κάθησε και έγραψε τέτοια ανοησία πρέπει να λιθοβοληθεί δημοσίως στην πλατεία Ελευθερίας, ή ακόμη χειρότερα, να του επιβληθεί να διδάξει στο Ε3 του σχολείου μας.
8.15 Πρώτο τμήμα του προγράμματος, το Στ1! Ευτυχώς αυτά τα παιδάκια έρχουν αρχίσει λίγο να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν οπότε προβλέπεται μία πρώτη ώρα πολλά υποσχόμενη. Άσε που έχουν ξεκινήσει φροντιστήριο τα περισσότερα, οπότε μιά χαρά...
Βέβαια, αυτό δεν προδικάζει ότι επειδή πληρώνουν για τα ζωντόβολα να μάθουν δύο αγγλικά, ότι αυτά θα τα μάθουν κι όλας ντε και καλά; Με το στανιό όπως και να το κάνουμε παιδεία δεν κερδίζεις!
Και οι κοτσάνες να πέφτουν σαν darts πάνω μου...Αφού λοιπόν με τα πολλά καταφέρνω να τους μάθω έναν στοιχειώδη Simple present, τους μοιράζω δύο τρεις φωτοτυπίες και ω του θαύματος, έρχεται η ώρα για την αλλαγή βάρδιας!
9.00 Έρχεται η συναδέλφισα-παπαδιά Ντίνα να τους κάνει Γλώσσα. Εγώ κατευθύνομαι προς το γραφείο να ετοιμαστώ για το μάθημα της επόμενης ώρας, άντε ίσως και να πιω και καμιά γουλιά καϊφέ.
Αλλά, πώς! Πώς γίνεται την ώρα που θέλεις ο μαύρος ο εκπαιδευτικός να γεμίσεις μπαταρίες να σκάει μύτη, η μικρομάνα (που έλεγε κι ο παππούς μου καλή του ώρα εκεί που είναι...) με την επιγραφή στο κούτελο της, ήρθα για φασαρία.
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πώς έρχονται οι γονείς σίγουροι 150% ότι θα ακούσουν καλά λόγια από τον δάσκαλο, για το παιδί τους. Και φυσικά τα αντίστροφα αποτελέσματα, φέρνουν γκρίνια μέχρι και απειλές.
Να μην σας τα πολυλογώ, σκάει μύτη στο γραφειάκι μου μία κιουρία , με μύτη σηκωμένη ως εκ γερανού, με το ταγιεράκι της και το μαλλί κουρούπα! "Γεια σας είμαι η μαμά της Ελενίτσας της (τάδε), και ήρθα να σας πω (!) για την πρόοδο του παιδιού μου." Τί να πω και τί να κάμω κι εγώ, κάθουμαι και της λέω, "Ορίστε σας ακούω!" "Αχ και ξέρετε, το παιδί μου είναι ονειροπώλο!Ξέρετε τί μου λέει; Εκεί που κάθεται ξαφνικά χάνεται στο διάστημα, και την ρωτάω που ταξιδεύεις παιδί μου πάλι; Κι αυτή μου λέει <<Τίποτα μαμά, λευκό χαρτί>>." (Εύλογα φαντάζομαι όπως κι εσείς αναρωτιόμουνα ποιος ήτανε για λευκό υπόδημα...ή μάνα, ή η μικρή;) "Αχ και ξέρετε θέλει να γίνει ηθοποιός και να μείνει στην ινδία! Κάποτε θα τα καταφέρει το πουλάκι μου γιατί είναι ονειροπώλα!" Ε τί να πώ κι εγώ ο έρμος; "Μπράβο μπράβο! Τυχερό το πουλάκι σας, αλλά από αγγλικά...Δυστυχώς δεν τα καταφέρνει...Προσπαθεί πολύ, αλλά δεν..." Και εκεί είναι που μου πέσαν τα μαλλιά. "Α κοιτάξτε να δείτε...Εμείς στην οικογένεια μας, έχουμε ανακαλύψει τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας! Πηγαίνουμε θέατρο, διαβάζουμε αρχαία γραμματεία στο σπίτι...[μπλα μπλα]" Όπου [μπλα μπλα] είχα κατεβάσει τα στόρια του μυαλού μου για να μην ακούω άλλες αηδίες. Α! περιττό να πω ότι το "πουλάκι της" ουδέποτε έμαθε αγγλικά (1ον), και 2ον η "μανούλα" ήρθε μετά από 2 χρόνια και μου ζητούσε να κάνω ιδιαίτερα το πουλάκι της γιατί ήτανε σκράπας, και φυσικά τα φροντιστήρια δεν είναι φιλανθρωπικά σωματεία να κάνουν ενέσεις αναστολέων της βλακείας σε ορισμένα εκ γενετής ντουγάνια! Ε φυσικά εγώ την παρέπεμψα σε έναν συναδελφό μου, τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Ευρυπίδη (εκεί στη μαγεία σας εσείς, σιγά μην κάτσω να σκάσω...όταν έπρεπε δεν τα μάθαινε τώρα που έφτασε τ' αυγό στον κώλο θυμήθηκαν και την μαγεία των αγγλικών;)
10.00 Μεγάλο διάλλειμα: Περιττό να πω ότι ήμουνα υπηρεσία έξω, να προσέχω τα διαολάκια...Και κλασσικά με βγήκε το λαρύγγι να φωνάζω! "Μη τρέχετε στις σκάλες!" "Μη σπρώχνετε τους συμμαθητές σας" "Γιαννάκη που πας έξω από το σχολείο;" "Μανωλάκη μην στριμώχνεις τα κοριτσάκια στη γωνία κι άλλα τέτοια". Τί δημοκρατία και τί σχολείο είναι αυτό γεμάτο απαγορεύσεις; Τελοσπάντων σε άλλη φάση θα το αναλύσουμε κι αυτό.
10.15 Ντρουν!Τα κεφάλια μέσα για την τρίτη ώρα...: Ήρθε η ώρα του τμήματος Ε3! Αυτά τα παιδιά, δεν παίζει να στέκουν ορθώς...Εάν δεν πω σύνθημα με το που μπαίνω στην τάξη, δε μ αφήνουν να μπω. Κλείνουν τα ζωντόβολα την πόρτα, κι εγώ την ανοίγω και πρέπει να πω το σύνθημα...Άμα δεν το πω, πανικός (άσε δε που δεν έχω όρεξη για φωνές οπότε...) χτυπάω την πόρτα και φωνάζω Ε32009! Η μαγική λέξη...Χειροκροτήματα από μέσα, σφυρίγματα πανικός..."Καλησπέρα!" "Γειααααααα σας κύυυυυυυριεεεεεε" (Κυριά και λιβάνια σκέφτομαι από μέσα μου...) Το μάθημα κυλά ομαλώς μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο, όπου η βλακεια χτυπάει υπέρυθρο (όχι απλά κόκκινο). "Λοιπόν! Για το σπίτι θέλω να κάνετε την εξής εργασία! Θα διαλέξετε μία πόλη της Ελλάδος ή του Εξωτερικού και θα την περιγράψετε!" Και με το που τελειώνω την φράση μου, είμαι έτοιμος να δεχτώ τις πρώτες τορπίλες...Ε δεν άργησε λοιπόν, και η πρώτη τορπίλη έρχεται από τον Σωτηράκη! (Σαν τον Καλυβάτση στη διαφήμηση ένα πράμα;Ε έτσι είναι αυτός ο μπόμπιρας!) "Κύριε κύριε! Για το σπίτι αυτή η εργασία;" (1-0) "Ναι Σωτηράκη για το σπίτι!" Δεύτερη τορπίλη από Ελενίτσα "Κύριε κύριε! Της Ελλάδας ή του εξωτερικού πόλη;" (2-0) "Του εξωτερικού ή της Ελλάδος Ελενίτσα μου! (στεναγμός από εμένα)" Ε η τρίτη τορπίλη ήτανε διασποράς... "Κύριε κύριε! Εγώ δεν κατάλαβα τί θα κάνουμε!"(3-0)"ΛΟΙΠΟΝ!(Μπουμ!) Πάμε πάλι από την αρχή...Για το σπίτι θέλω να κάνετε την εξής εργασία! Θα διαλέξετε μία πόλη της Ελλάδος ή του Εξωτερικού και θα την περιγράψετε!" "Κύριε κύριε! Στα αγγλικά ή στα ελληνικά;" (4-0) "Στα τούρκικα ρε Πέτρο! (Τα νεύρα μου...)" "Μα κύριε δε ξέρω τούρκικα!" (Ναι, γιατί από αγγλικά το χεις, και στα τούρκικα κολλάς) "Ε τότε γράψτο στα αράβικα εσύ" (Όλα μαζί) "Τελικά στα τούρκικα ή στα αράβικα κύριε;" (ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!) Και ξαφνικά, η Στεφανία ρίχνει την πυρηνική βόμβα..."Εγώ να περιγράψω τον Gary της Rihanna;" (Για όσους δεν το κατέχουν ακόμα, ο Gary είναι ο γκόμενος της Rihanna). "ή Μήπως τη Wonderland του Michael Jackson"? Τελικό σκορ...Μπόμπιρες 100-Δάσκαλος Lexotanil!
11.15 Υπομονή...ακόμα μία ώρα και τελείωσε το βάσανο το σημερινό...Πάμε λοιπόν και στην τετάρτη τάξη...Όχι αστέρια! Μετεωρίτες είναι αυτά τα μικρά! Τους έκανα μάθημα τρομάρα τους για τα μνημεία ανά τον κόσμο (τα γνωστά μη τους μπερδέψω κι όλας!) "Ξέρει κανένα παιδάκι να μου πει που βρίσκεται το Big Ben;" Πετάγεται η Μαριούλα..."Βρίσκεται στην Μ. Βρετανία" (Μωρέ μπράβο...λέω.) "Μπράβο Μαριούλα! Μήπως ξέρει κάποιος πο ακριβώς στη Μ.Βρετανία βρίσκεται;" Πανικός στην τάξη...Κυρκυρκυρκυρκυρ "Σκάστε αγγελούδια μου! Για πες εσύ Αννούλα;" "Στην Ιταλία κύριε" (Ποιος είπε ότι χρειάζεται χημειοθεραπεία για να σου πέσουν τα μαλλιά;) Πετάγεται και ο Μιχαλάκης από δίπλα: "Ποια Ιταλία ρε βούρλο στο Παρίσι βρίσκεται!" Και μετά αναρωτιούνται πολλοί γιατί έχουμε αυξημένη τριχόπτωση. Τέλος πάντων τους εξηγώ τί γίνεται με το Big Ben...και ξεκινάμε να κάνουμε ένα μάθημα γραμματικής. Απλά πράματα...John's dog, His dog, Ann's car, Her car , αλλά κανένα φως στο τούνελ. Σε κάποια φάση αγανακτισμένος τους ρωτάω! "Ρε παιδιά! Πτώσεις δεν ξέρετε στα ελληνικά;" "Εγώ εγώ κύριε ξέρω!" "Για πες βρε Γαβριήλ τις πτώσεις" "Αυτή τη στιγμή μία μόνο θυμάμαι, αλλά είναι πολλές κανονικά!" "Άντε μία μία! Τί να κάνουμε! Ποια πτώση ξες;" "Την ελεύθερη πτώση!" Εκεί είναι που άρχισα να αναλογίζομαι, τί να τα κάνουν τα αγγλικά άμα δεν ξέρουν ελληνικά αλλά τέσπα!
12.15 Ντριιιιν σήμανε η λήξη και του σημερινού αγώνα! Τώρα στο σπίτι για ξεκούραση !Ένα σπίτι που το έφτιαξα με 3.60 για 30 χρόνια υπηρεσίας, και αποκοιμήθηκα με ένα όνειρο για κάποιο εφάπαξ που δικαιούμαι και ίσως να μην το πάρω ποτέ!
Ο φανταστικός δάσκαλος των αγγλικών ίσως επιστρέψει κάποια στιγμή στο μέλλον με περισσότερα ευτράπελα...Μέχρι τότε, show respect και κατανόηση γιατί αυτοί είναι πραγματικά αγωνιστές, που πολεμάν να μας κάνουνε ανθρώπους! (Ναι το ξέρω ότι υπάρχουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι-δάσκαλοι που σαπροζωούν και παρασιτούν πάνω στο σύστημα, αλλά παντού έτσι είναι, και οι γενικεύσεις για άλλη μια φορά χαρακτηρίζονται άδικες!)
Όσο για το αρχικό μου ερώτημα, αν όντως τα παιδιά γίνονται εξυπνότερα ή χαζότερα, δεν ξέρω...Τα συμπεράσματα δικά σας. Εγώ Πάω να τα βάλω με τον Δαρβίνο μία στιγμή, γιατί εάν θεωρείτε λογικό να υπάρχουν τέτοια ντουγάνια στη γη, τότε προφανώς αυτά τα περί επιβίωσης του ανώτερου είδους και φυσικής επιλογής ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ!
Φιλάκια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου